BASILISCUS

I.

BASILISCUS

Graece Βασιλίσκος Latine Regulus, Chaldaeis hurman, Hebraeis tsepha, vel tsiphoni, Proverb. c. 23. v. 32. et Elaiae c. 11. v. 8. ab ipso horrendo sono, sibiloque, quô reliqua animalia vel fugat vel interficit, serpentis genus est nocentissimi, cui unam spitham am longitudinis Arabes tribuunt. Qui bus consona tradit Nicauder Theriac. v. 398.

Εανθοὺς, ἐπὶ τρία δῶρα φέρων μῆκός τε καὶ ἰθύν.

Flavus est, adtres palmos habens longitudinem et impetum:

minores nempe, palmos, qui maiorem unum faciunt, i. e. ςπιθαμην´; sunt enim 4. digitorum singuli, etc. Sibilô idem fugare solum, ibid. ut et Plin. l. 8. c. 21. ac Solin. c. 30. sed qui sequ untur etiam necare tradunt, Galenus c. 8. ad Pison. Aetius, Damit, Avicenna, Isidorus. Flatu adurere ei proprium tribuit Horus, Hieroglyph. l. 1. c. 1. et l. 2. c. 57. praeter Aelian. aliosque. In Aegypto, vicinisque Libya et Cyrenaica frequens, teste Ammianô l. 22. Pliniô l. 8. c. 21. Solinô, loc. cit. Aelianô l. 3. c. 21. Aegyptiis Οὐβαῖος dictus est (ut hodieque ὀβιὸν serpentem quemvis vocant) qui Deorum capitibus imaginem eius ex auro circumponebant, utpote regium nomen habentis et diademate insignis. Iidem in Symbolis sycophantam per eum disignabant, utpote afflatu perimentem folô; et aevum, eiusdem serpentis imagine, caudam sub reliquo corpore abscondentis, vide Horum ubi supra et l. 2. c. 57. etc. Cum Basilisco Ezechiam Regem conferri legas Esaiae, c. 14. v. 29. quam in rem apud Ecclesiasticos Scriptores multa. Sed nil novi Regem potentem per serpentem adumbrari, vide Aelian. Hist. l. 6. c. 38. et Horum l. 1. c. 56. Et in omni ser pentum genere, Basiliscus, maxime Regis figurâ est. Id enim arabicô Melecha, Graecô Βασιλίσκου et Latinô Reguli nomine significatur. Nempe illum έρπυςτῶν βασιλῆα, reptilium Regem, vocat Nicander, Theriacῶn v. 397. Auctoresque varii ipsum mitratum, cristatum vel diadematum esse scribunt. Adde, quod celsus et erectus in medio incedat, Plin. quasi hoc sit insigne Regni, ut Persarum Regibus την` τιάραν ὀρην` ἔχειν. Sed et eidem, quamliber parvo, cedit omne reptilium genus, ranquam pro Rege eum agnoscens: illa enim sibila fugat, ut diximus, et, iuxta Lucan. l. 9. v. 726.

---- ---- Kate sibi submo vet omne

Vulgus, ac in vacua regnat Basiliscus arena.

Quin ommum sni generis vivacissimum animal est, et quia

quodvis aliud solô perimit flatu, videtur ζωῆς καὶ θανάτου κυρι εύειν, habete ius vitae et necis, Deorum proin apud Aegyptios capitibus insertum, uti vidimus, etc. Vide Sam. Bochart. Hieroz. Part. poster. l. 3. c. 9. et 10. Ad fugandas aves araneasque Veteres usos esse, docet Solin. c. 27. Basilisci reliquias amplô Pergameni comparaverunt. Ut aedem Apellis manu insignem, nec ar aneae intexerent, nec alites involarent, cadaver eius, reticulu aureô suspensum, ibidem locârum. Ubi manum Apellus, pro pictura Apellis, magnô impendiô Pergamenis emptâ, positum esse, notar Salmas. Excrcitat. Puman. ad cum. p. 372. lterum inter Insignia Familiarum illustrium Basiliscus quoque. Et quidem monti viridi insistens, in argento scuti hodierni Episcop. Argentinensis, Abbatiae Malmundaviensis nota est, vulgo Malmedyr, quae in dioecesi Leodensi, in ditione Lucenburgia, a Sigeberto Rege fundata est, A. C. 657. Aureus verp monti tricolli insistens, in nigro scuti Bar. Neidecciorum, in Austria, familiam de Reina exstinctam, cuius illi heredes, designat. Niger autem aureis pedibus et expansis alis, cum pennis prasinis apex est Wurinbergieus in clypeo Baronum Stubenbergiorum in Stiria, quem Caspar assurppsit, cum cius loco Wurmbergiam cassidem pater Ioannes aliter ornaret etc. Vide Cl. Spenerum Artis Herald. Parte 2. passim.

II.

BASILISCUS

fil. Armati, vel Harmati, de quo supra, a Zenone in societatem Imperii ascitus, sed mox patre, iussu Im peratoris occisô, in Lectorum Ecclesiae D. mariae in Blachernis, numerum redactus: Dein vero Archiepiscopus Cyzicenus factus est. Iidem.

III.

BASILISCUS

frater Augustae Verinae, quae uxor erat Leonis senioris, contra Vandalos Dux, a Genserico pecuniâ corruprus, classem, cui praeerat, exuri passus est. Dein Zenonem, in Isauriam, se recipere coegit, thronô occupatô: Eutychianorum fautor, haereticos Episcopos revocavit, contra Concilii Chalcedonensis decisionem; M. Filium Caesarem fecit. Sed rediens e Syria Zeno, iusque suum repetens, cum valido exercitu, Armato, qui Dux erat copiarum Basilisci, in suas partes pertractô, Verinae socrui reconciliatus est, in cuius gratiam Basilisco, qui in summum remplurn cum Zenonide uxore liberisque confugerat, pepercit; nihilominus eô una cum filio relegatô, qui Lemni, alii, in Cappadocia, fame consumpti sunr. A. C. 477. Procop. Vandal. l. 1. c. 5. Evagr. l. 3. c. 4. Niceph. l. 15. c. 27.